Dagboek van Joos

13-07-2021

Keerpunt

Na mijn heupoperatie breng ik nog steeds veel tijd op de bank door.
Dat voelt goed.
Toch weet ik dat het belangrijk is om mijn weg hieruit te vinden door in ieder geval de oefeningen van de fysiotherapeut te doen en te oefenen met lopen.
Ook merk ik dat mijn dieper Zelf erom vraagt dat ik weer ga schrijven en schilderen.
Misschien is het voldoende als ik daar gewoon weer mee begin. Dan toont de weg zich vanzelf.
Kennelijk is ‘alleen maar zijn’ niet voldoende. Er staat nog nieuw leven op me te wachten.
In mijn boek ‘Heel Compleet’ schrijf ik: Laat mijn zoektocht naar het Licht leven brengend zijn.
Blijkbaar bedoelde ik daar iets anders mee dan rustig van mijn oude dag te gaan genieten.
Ik ben benieuwd.

 

17-05-2021

Ommekeer

Sinds ruim drie weken is mijn leven beperkt tot bijna de hele dag op de bank liggen.
Een kleine complicatie tijdens een heupoperatie heeft ervoor gezorgd dat ik gedurende zes weken één been zo weinig mogelijk mag belasten.
Rusten dus.
De pauzeknop waardoor mijn leven vertraagt is soms confronterend, omdat ik het schilderen, sporten en buiten zijn mis.
Ik voel me ineens 20 jaar ouder.
Vanochtend heb ik besloten dat ik iets aan deze negatieve ondertoon van mijn leven kan veranderen.
Ik stelde mijzelf de vraag welke toekomst ik wil creëren. Tenslotte zijn we medescheppers.
Uit mijn hart welde meteen een antwoord op waar ik iets mee kan.
Door mij richten op het gewenste voornemen van mijn hart blijf ik niet langer steken in mijn ongenoegen over de situatie,
Ik voel dat het werkt.

 

08-02-2021

De uitnodiging van het leven

Ik heb het gevoel dat het leven me uitnodigt tot het vinden van een steeds rustiger ritme, voorbij woorden, voorbij eerdere oplossingen.
Mijn innerlijk kind lijkt te weten hoe ze dat moet doen. Zij is toch wel tevreden.
Het is te koud, en er is teveel sneeuw om naar buiten te willen gaan en de lockdown verhindert sociale bijeenkomsten.

Anderzijds voel ik een groot verlangen naar intimiteit, en ik zou graag kunnen reizen naar een zonniger klimaat.
Ik laat het allemaal zijn.

 

12-01-2021

Schilderen

Voor dit schilderij wilde ik graag de sensuele aard van een vrouw schilderen.
Aanvankelijk ontstond er een indiaan, wiens aandacht diep naar binnen gericht was.
Dat was niet de bedoeling, en daarom wilde ik de voorstelling veranderen.
Inmiddels wist ik dat ik een Flamenco danseres wilde schilderen.
Ik veranderde de lange vlecht in een knot, en de deken van de indiaan werd het materiaal voor de jurk van de danseres.
Ook haar aandcht is naar binnen gericht, maar ze toont wel haar sensuele aard.
En dat was mijn intentie.

 

31-10-2020

Keuzevrijheid

Ik ben aan het genieten van het lezen van mijn boek “Spelen met de Levensenergie”.
Want, het schrijven van een boek is iets anders dan de inhoud zo diep mogelijk, in het lichaam, ervaren.
Ik lees nu over de zevende diepte, de plaats in onszelf waar we zowel de universele stroom als de keuzevrijheid van ons individuele zelf gewaar kunnen zijn.
Hier kunnen we kiezen waar we nu behoefte aan hebben en van daaruit gaan leven.
Het voelt heerlijk…

 

20-10-2020

Vreugdevolle kracht

Ook dit schilderij heb ik zo vrij mogelijk geschilderd
De vrouw staat in het midden van de vier windrichtingen.
In het Zuiden is de aarde, met de kleur rood.
Het Westen is blauw, de kleur van het element water.
In het Noorden het element lucht, geest. De kleur is wit.
En in het Oosten het vuur, de vernieuwing, met de kleur geel.
Het lijkt erop dat zij met plezier in haar kracht staat.

 

14-10-2020

Vrij

Na het vrij schilderen van de achtergrond had ik geen idee hoe verder te gaan. Er blokkeerde iets in mij.
Toen gaf ik mijzelf toestemming om door te gaan met het onbelemmerd schilderen van kleuren, zonder er een mooi schilderij van te willen maken.
Het was daarna overduidelijk dat er een vrouw ontstond, gezien vanaf de rugzijde.
Ik besef nu hoe belangrijk het is mijn rug gewaar te zijn, zowel voor het voelen van kracht als voor het dieper openen voor het mysterie.

 

 

30-08-2020

Het grote onbekende

Als we niet zo goed meer weten wat we moeten doen in ons leven dan komen we tijdelijk op een dood punt.
Het is dan de kunst om stil te zijn en heel goed te luisteren naar wat we nog wel fijn vinden.
Bij mij ligt een deel van de oplossing dan soms in het volgen van een nieuwe schildercursus.
De vrouw in dit schilderij kijkt terug naar wat er was en weet nog niet zo goed waar naartoe te bewegen.
Het grote onbekende ligt vóór haar..

 

28-06-2020

Souverein

Laatst vroeg ik me af waarom ik zo’n krachtige, onafhankelijke vrouw kon schilderen, terwijl ik die stevigheid niet helemaal kon voelen, belichamen.
Vanochtend werd me duidelijk dat ik in mijn dagelijks leven onvoldoende naar mijn innerlijke stem had geluisterd. Daardoor voelde ik me een beetje balorig, zonder de reden daarvoor te weten.
Toen ik weer naar mijn binnenste begon te luisteren werd duidelijk dat ik een paar vaste afspraken moest afzeggen.
Zodra ik dat gedaan had kwamen mijn energie en mijn rust weer terug.
De vrouw in het schilderij stemt zich met haar hele wezen af, opent zich, voor het licht, voor de informatie die haar gegeven wordt.
Kennelijk wordt dat ook van mij gevraagd. 

 

 

02-05-2020

Zachtmoedigheid

Een grote spin zat op de muur vanmorgen.
Wat kon ik doen, behalve om hulp vragen om hem te verwijderen zoals ik altijd daarom vroeg?
Er was niemand in de buurt.
Ik moest mijn eigen oplossing vinden.
Met een handdoek uit de keuken nodigde ik de spin uit om erop te gaan zitten.
Vertrouwen brengend, zodat hij zich durfde overgeven aan mijn handen.
Zonlicht scheen door de deur die ik net geopend had.
Buiten aangekomen liet ik hem los.
De spin viel uit mijn handen, naar zijn vrijheid.
Ineens voelde ik dezelfde zachtmoedigheid waarmee mijn echtgenoot dat altijd deed, en miste hem zeer.
En was gewaar dat zijn zachtmoedigheid voor de natuur bij me was gebleven.