Gisteren kwam een trouwe bezoeker van mijn website op bezoek om een schilderij te kopen.
Hij vroeg me: “Waarom schrijf je niet? Je hebt in september voor het laatst in het dagboek geschreven.”
Ik antwoordde dat er niet zoveel te schrijven valt, want ik heb nog steeds pijn in mijn rug na mijn heupoperatie en doe dus rustig aan.
Zijn reactie was: “We willen graag weten hoe het met je is.”
Kennelijk is lichamelijk ongemak ook nieuws om over te schrijven.
Ook al kan ik niet lang genoeg staan om te schilderen en zit ik het liefst op de bank.
Mijn geest voelt nog steeds jong en is altijd geïnspireerd om iets nieuws te leren.
Dus ja, de vrede en overgave zijn er.
En dat voelt als een groot goed in deze wereld die steeds sneller lijkt te draaien.