Gisteren, na het schilderen, kwam mijn kritische geest in volle hevigheid naar buiten, want ik vond het haar dat ik geschilderd had heel erg lelijk.
Mijn gedachten gingen alle kanten op en ook mijn hart was onrustig.
Vanochtend klikte ik op de ideeënpagina van deze website en ontving het volgende:
107
Ik nodig de stille kracht die mij leidt uit mij de weg te wijzen
Wat toepasselijk!
Ook te toelichting bij het idee was heel verhelderend:
Vandaag gaan we voorbij aan de wil van ons kleine ik.
We nodigen onze essentie uit meer in ons leven te komen.
De uitnodiging is de opening die we zelf maken naar wie we nog meer zijn.
De oproep is voldoende om krachten in werking te stellen die wachten op onze uitnodiging.
Krachten die er altijd zijn.
Voor iedereen.
Ik werd er rustig van en vond de moed en het geduld om het haar over te schilderen en opnieuw te beginnen.
Het haar is nu blauw.
De eerste laag verf is nog steeds een portaal, een opening naar wat er zal verschijnen.
Het nieuwe jaar is voor mij goed begonnen met een schildercursus bij Shiloh Sophia McCloud.
De schildersezel staat, het doek is nog leeg.
Het doek is de opening, de poort naar de inspiratiebron.
Ik ben benieuwd.