Ik ben op reis naar mijn Amerikaanse "familie".
50 jaar geleden maakte ik als 18-jarige een jaar deel uit van hun gezin.
Komend weekend is er een reunie van de High School klas van toen.
Het jaar in de V.S. heeft een grote invloed op mijn leven gehad.
Na een lange vlucht over de oceaan is er een tussenstop van drie uur in Memphis, Tennessee. Door het tijdsverschil van zeven uur met Nederland is het voor mij diep in de nacht.
Ik voel me moe en verloren. Het boek dat ik bij me heb kan me niet meer boeien.
In een boekwinkel sla ik Eckhart Tolle's boek Een nieuwe Aarde open en lees: "Onze relatie tot het Nu bepaalt onze relatie tot het leven".
Ineens besef ik dat mijn relatie tot het Nu op dit moment allerbelabberdst is.
Dit besef brengt me terug naar een opening om het anders te doen.
Mijn energie komt terug. Ik kan mijn aanwezigheid weer voelen.
De angst of ik het deze reis wel zal redden vervliegt.
Mijn interesse in het leven komt terug.
Ik loop door, bekijk nog wat andere boeken en vind het boek "Life after Death" van Deepak Chopra, een thema dat me mateloos kan boeien, op dit moment, in deze fase van mijn leven.
Hoe mooi kan het leven zijn als we ons openstellen voor wat het ons op ieder moment te bieden heeft!
We zijn in Spanje.
Het zijn de laatste dagen dat we vóór het ontbijt in de oceaan kunnen zwemmen. Binnenkort zullen we het zo ’s morgens vroeg wel te donker en te koud vinden.
Maar wat is het heerlijk!
Het roze licht van de zon die net opkomt, de kalme zee, de meeuwen die in groepjes boven ons vliegen. Soms duikt er één in het water. Hij hapt naar een vis in het water waarin ik zwem.
Ik voel dat we dit water, deze lucht, deze aarde delen met alle andere levende schepsels.
Even ben ik vergeten dat ik zwem. Het beeld van de onder water duikende zeemeeuw heeft me enige ogenblikken doen opgaan in het grote geheel.