Voordat we beginnen met schilderen in het Noorden van het medicijnwiel gaan we naar het Westen, daar waar we eindigen als we de cirkel rond zijn gegaan.
In het Westen leeft de ziener, degene die visie heeft op wat ze van binnenuit wil doen in de wereld.
We kunnen onze innerlijke roeping vinden door in gedachten terug te gaan naar hoe we waren als kind.
Wat leefde er in ons?
Waar waren we goed in en waarvan hadden we de grootste afkeer?
Die twee kanten zijn meestal elkaars tegengestelde.
Onze bijdrage aan de wereld heeft te maken met deze afschuw.
Want van binnenuit zouden we graag een bijdrage willen leveren aan het verminderen van datgene waar we zo’n last van hebben.
Als we dat volgen dan wordt ons handelen gesteund door wie we zijn.
In het Westen van het medicijnwiel kunnen we beginnen met dromen over hoe we dit vorm kunnen geven.
Ik ga ermee aan de slag...