Ik zit heerlijk buiten op mijn terras.
Vogels zingen het hoogste lied en in het nestkastje hoor ik piepende jongen.
Als ik maar in het Nu blijf is er niets aan de hand, integendeel, dan geniet ik, maar soms bekruipt me ineens een angst voor verandering.
Een angst die zelfs mijn kern in opschudding brengt.
En een zoeken naar hoe ik mijn angstige zelf weer kan kalmeren.
Ik luister dan op Youtube naar ‘Times are Changing’, in 1973 in Carnegie hall gezongen door Josephine Baker.
Haar rauwe en gepassioneerde stem en het walsritme van de melodie brengen mijn hart weer in een staat van genieten.
Nu, hier buiten op mijn terras, weet ik dat de kern van de aarde zelf in opschudding is.
Ik weet nu ook dat er van ons gevraagd wordt de aarde te laten weten dat we ons daarvan bewust zijn en ook dat we bereid zijn haar te helpen in haar proces van verandering.
Mijn hart is weer rustig.
De overwinning ligt niet in alles aankunnen, of in succesvol zijn, de overwinning ligt in het feit dat we trouw aan ons pad zijn gebleven, op zoek naar de liefde, de waarheid, het mededogen, ongeacht wat er met ons en de wereld gebeurde.
Velen die dit lezen zullen met mij herkennen dat ze steeds weer op deze zoektocht uitgekomen zijn.
Niet de uitkomst van onze inspanning, maar de weg zelf kan een zegetocht zijn als we onze behoefte aan het zien van resultaat los kunnen laten.
Met een kaars in de hand brengen we licht in de duisternis.
Ik voelde me rusteloos en geïrriteerd, dus maakte ik mijn bureau leeg, stak een kaars aan en vroeg de vlam om advies.
Ik hoorde: Laat het vuur van je leven aan de wereld zien.
‘Hoe kan ik dat doen?’
Door moedig en onbevreesd te zijn.
‘Wat is het verschil tussen moedig en onbevreesd?’
Met moedig bedoel ik dat je de wijsheid binnenin door je heen laat stralen. Het heeft meer met zijn dan met doen te maken.
Onbevreesd is het vuur om je wil te tonen.
‘Dat is moeilijker.’
Ja, voor jou is er een kloof om dat te doen.
‘Hoe ben ik dat verloren?’
Door een misverstand over ‘Uw Wil geschiede’. Jij hebt het idee dat er een Wil is buiten die van jou.
Dat is een illusie die gebaseerd is op de ouder kind interactie.
Jouw wil is de Wil van het goddelijke.
‘Mijn wil is de Wil van het goddelijke. Ik wil niets liever dan dat op de website schrijven.’
Dus nu zie je dat jouw wil en die van het goddelijke één zijn.