Ik begin beter te begrijpen waarom ik van mijn computer houd.
Hij stelt me in staat om te schrijven, en om met mensen uit de hele wereld contact te kunnen maken.
Ook om te lezen hoe het bewustzijn van anderen zich ontwikkelt, en dit te kunnen toetsen aan mijn eigen gevoel.
De grote stap die computers nu maken is de stap van de privé computer waar alles opgeslagen wordt op de harde schijf, naar ‘cloud computing’, waar de computer meer een zend/ontvangst station is dan een opslagapparaat.
Deze ontwikkeling gaat parallel aan de groei van mijn eigen geest.
Ik vertrouw steeds meer op mijn vermogen om af te stemmen op allerlei zenders om mijn heen en in mezelf.
Zelfs de dood is daardoor minder bedreigend.
Want het vertrouwen in de ‘hogere’ dimensies, juist die afstemming, zal helpen geruisloos over te gaan in het volgende.
Ik ben bezig om de teksten uit het dagboek van deze website te verzamelen in een boekje.
Het is apart om terug te zien hoe vaak ik schreef over zonnewendes, maansverduisteringen, zonsverduisteringen, krachtige energieën, het oude dat wegvalt en het nieuwe dat nog niet duidelijk is.
Misschien is dat wel hetgene dat blijft en waar we onszelf voor aan het voorbereiden zijn: Omgaan met verandering en ons openstellen voor het nieuwe dat op ons afkomt.
Het loslaten van onze angst daarvoor en in plaats daarvan ons openstellen voor liefde voor wat Is…
Soms voel ik nog steeds een vage angst voor wat komen gaat.
Die angst is gebaseerd op de wens om alles bij het oude te laten.
Ik weet dat ik daarmee mijzelf inperk, mijn leven dichtsnoer, en de uitbundigheid en de gepassioneerdheid van wie ik in werkelijkheid ben buitensluit.
Als ik mijn gedachten los kan laten ben ik in mijn hart, in het Nu.
Daar vind ik het vertrouwen dat ik met iedere situatie die zich voordoet om zal kunnen gaan, want, als ik mijzelf niet buitensluit door toe te geven aan angst, leeft wie ik ben door in de waarheid van wat er gebeurt.
Ik heb het gevoel dat dit op dit moment van ieder van ons gevraagd wordt.
We worden als het ware getraind om met situaties om te gaan.
Daardoor worden we de kapitein van ons schip, ongeacht of de zee kalm of onstuimig is, en openen we ons voor de vele mogelijkheden die het leven ons biedt.
De volle maan morgen, evenals de volledige maansverduistering op die dag, staat in het teken van het ons openstellen voor het onbekende.
Vannacht scheen de maan in haar volle glorie door het open raam.
Ze naderde de horizon en leek daardoor dichterbij dan anders.
Vanuit mijn bed keek ik naar haar en probeerde contact te maken.
Het ging erover dat de maan zichzelf niet kan zien.
Ze kan alleen maar zijn wie ze is.
Omdat ze een ronde bol is die het licht van de zon weerkaatst kan ze stralen.
Binnen een half uur was ze uit mijn gezichtsveld verdwenen.
Wat ligt er aan deze eeuwigdurende harmonische beweging van de hemellichamen ten grondslag?
Ik beleef het wonder en slaap weer in.