Dagboek van Joos

29-06-2014

De artiest in mij

Naarmate mijn leven zich verdiept heb ik minder woorden tot mijn beschikking; schilderen is nu de manier om mijn innerlijk uit te drukken.
Ik voel een vuur van binnen dat wil scheppen en ik zou het heerlijk vinden als ik daar meer tijd voor had.
Het is het vuur van mijn ziel dat zich wil uiten in kleur en vorm.
Mijn schilderijen zijn een reflectie van deze innerlijke vlam en ik hoop dat dit proces me ook zal helpen om woorden te vinden.
Het schilderproces leidt me tot het laten zien van onbekende delen van mezelf die uitgedrukt willen worden.
Mijn lerares is Shiloh McCloud. Zij onderwijst een methode die de structuur biedt om kleuren een vorm te geven en om het innerlijk beter te leren kennen.
De methode is symbolisch. De vormen pretenderen niet een exacte kopie van de werkelijkheid weer te geven, maar verwijzen naar een waarheid die veel groter is.
Ik houd van de paradox en de spanning die bestaat tussen de terughoudendheid van de stilte die ik in mezelf ervaar en de vrijheid van de wilde penseelstreken.
Ik houd ervan om heen en weer te bewegen tussen het neerzetten van vormloze kleuren die de ruimte maken om betekenisvolle vormen uit het onderbewuste te laten komen en, nadat ik ze herkend heb, ze gestileerd weer te geven.
De spanning tussen het verwachte resultaat en het beeld dat op het doek verschijnt is soms groot en leidt er vaak toe dat ik een manier moet vinden om met mijn innerlijke criticus om te gaan.
Schilderen betekent een transformatieproces voor mij dat plaatsvindt terwijl al deze ingrediënten gemengd worden. Dat leidt tot een unieke weergave en dieper inzicht.
De eerste penseelstreken op het doek zijn heel vrij en geven me een verrassend beeld dat uitnodigt om dieper te luisteren, teneinde te verstaan wat zich wil tonen.
Verschillende lagen acrylverf leiden tot een schilderij waar de geschiedenis van eerdere lagen doorheen schijnt. Die vormen een gloed die leidt tot grotere diepte en dimensionaliteit.
Schilderen betekent voor mij zowel de vreugde van het scheppen terwijl ik speel met verf als het diepere aspect van het stil maken van de geest en het luisteren naar wat uitgedrukt wil worden.
Mijn werk wordt aangedreven door dezelfde kracht die mij aanzette tot het studeren om psychotherapeut te worden en tot het schrijven van boeken.
Dit heeft te maken met een diep verlangen om een betekenisvol leven te scheppen en te ontdekken, zowel voor mijzelf als voor anderen, en om de instrumenten te vinden die resoneren met mijn diepere zijn.
Het emotionele gezichtspunt van mijn werk heeft te maken met het willen overstijgen en tegelijkertijd omvatten van verborgen delen van mezelf, teneinde deze op te nemen in de totaliteit van mijn zijn met rijke textuur, kleuren en vormen.
Moge mijn werk een gevoel voor het mysterie overbrengen en ons leiden naar diepere aspecten van onszelf.
Op den duur wil ik de methode ook graag aan anderen doorgeven.

 

18-06-2014

Lessen

Het schilderij van mijn Muze stelt een nomade met weinig bezit voor.
De ware les van mijn Muze kwam toen een gouden halsketting verdwenen was in mijn hotelkamer in Sedona.
Ik wist precies waar ik haar bewaard had: in een klein tasje waarin ik ook de oplaadkabels voor mijn Iphone en Ipad bewaar.
De godin van de armoede had een grapje met me uitgehaald.
Ik rapporteerde het verlies bij de receptie van het hotel en leerde tegelijkertijd de les dat het gevoel van overvloed niet te maken heeft met materieel bezit en dat ik vrij ben om te kiezen of ik bang word of blijf bij het gevoel van overvloed in mijn hart.
Een halve dag later werd het tasje met de halsketting terguggegeven.
De les over mijn keus tussen angst en vrijheid blijft zich uitbreiden en opent ook andere deuren.

 

05-06-2014

She who goes with the wind

              She who goes with the wind © Joos

In de afgelopen periode bestudeerde ik de godin Lakshmi, de godin van voorspoed en overvloed.
Dat heeft te maken met het feit dat ik anderen deze schildermethode wil leren en daarbij vrouwelijk welbevinden als thema kies.
Ik was dus verrast dat er een nomade op het doek verscheen en het kostte me enige moeite om haar te aanvaarden zoals ze zich toonde, met doordringende ogen en een mond die nauwelijks wilde lachen.
Ze leert me dat gevoelens van overvloed niet afhankelijk zijn van het hebben van bezit en ze noemt zichzelf de godin van de armoede.
Toen ik haar eenmaal kon accepteren ging het schilderen gemakkelijker en begon ik van haar te genieten.
Genieten is een kwaliteit van godin Lakshmi en zo is de cirkel weer rond.