Er bevindt zich een gloeiend vuur in ons,
het vuur van onze ziel.
Voed haar, koester haar,
wakker haar aan.
Zij wil leven
en de wind op haar huid voelen,
de warmte van de stralen van de zon,
het vloeibare dragen van de golven van de oceaan.
Zij wil genieten van haar eigen aanraking,
haar eigen woorden horen.
Sprankelend en gloeiend
leeft ze
begraven onder het zand van haar opvoeding.
Laten we haar zachtjes strelen
in pure verrukking.
Het ijs om haar heen
zal smelten
en als ze fluistert
hoort ze haar eigen stem.