In mijn diepste wezen voel ik een verlangen om intiem te zijn met een ander.
Het is een grote kracht die zich uit in negatieve gedachten als ik niet naar haar luister.
Ze is anders dan de rouw over de dood van mijn dierbare echtgenoot.
Het is een verlangen om van je te genieten, dichtbij je te zijn, samen door het leven te reizen.
Moet ik dit verlangen afdoen als afhankelijkheid, aanhankelijkheid?
Nee, het voelt als het mooiste dat me zou kunnen overkomen.
Ik koester die grote kracht…