Ik merk dat we in een overgangstijd leven.
Oude zekerheden verliezen hun aantrekkingskracht, nieuwe behoeften willen uitgedrukt en vormgegeven worden en tegelijkertijd weet ik niet helemaal wat ik wil.
Dat wil zeggen, ik weet in de verte wel wat ik wil, maar dat wijkt zo af van het gebruikelijke dat ik daar maar mondjesmaat uitdrukking aan geef.
Het voelt als het heen en weer bonken van een schip waarvan de kapitein moeite moet doen om het roer recht te houden terwijl er tegelijkertijd niet zo veel gebeurt.
Het leven is een paradox.
Het oude valt af en het nieuwe is nog niet duidelijk.
Zondag 21 juni 2009 is de zonnewende.
Het is een belangrijke dag omdat we vanaf die dag meer dan ooit kunnen ervaren dat het oude voorbij is.
Een nieuwe tijd is aangebroken.
Ik besef dezer dagen eens te meer hoe belangrijk het is om me bewust te zijn van mijn doelen.
Hoe mooi mijn omstandigheden ook zijn, als ik vergeet wat ik belangrijk vind in het leven dan kan ik me zelfs overgeleverd voelen aan het allermooiste.
Na in een dip te duiken heb ik mijn doelen weer eens op een rijtje gezet.
Ik sta weer achter het leven dat ik leef, meer dan dat: de vrede is teruggekeerd.