Als we niet zo goed meer weten wat we moeten doen in ons leven dan komen we tijdelijk op een dood punt.
Het is dan de kunst om stil te zijn en heel goed te luisteren naar wat we nog wel fijn vinden.
Bij mij ligt een deel van de oplossing dan soms in het volgen van een nieuwe schildercursus.
De vrouw in dit schilderij kijkt terug naar wat er was en weet nog niet zo goed waar naartoe te bewegen.
Het grote onbekende ligt vóór haar..
Laatst vroeg ik me af waarom ik zo’n krachtige, onafhankelijke vrouw kon schilderen, terwijl ik die stevigheid niet helemaal kon voelen, belichamen.
Vanochtend werd me duidelijk dat ik in mijn dagelijks leven onvoldoende naar mijn innerlijke stem had geluisterd. Daardoor voelde ik me een beetje balorig, zonder de reden daarvoor te weten.
Toen ik weer naar mijn binnenste begon te luisteren werd duidelijk dat ik een paar vaste afspraken moest afzeggen.
Zodra ik dat gedaan had kwamen mijn energie en mijn rust weer terug.
De vrouw in het schilderij stemt zich met haar hele wezen af, opent zich, voor het licht, voor de informatie die haar gegeven wordt.
Kennelijk wordt dat ook van mij gevraagd.
Een grote spin zat op de muur vanmorgen.
Wat kon ik doen, behalve om hulp vragen om hem te verwijderen zoals ik altijd daarom vroeg?
Er was niemand in de buurt.
Ik moest mijn eigen oplossing vinden.
Met een handdoek uit de keuken nodigde ik de spin uit om erop te gaan zitten.
Vertrouwen brengend, zodat hij zich durfde overgeven aan mijn handen.
Zonlicht scheen door de deur die ik net geopend had.
Buiten aangekomen liet ik hem los.
De spin viel uit mijn handen, naar zijn vrijheid.
Ineens voelde ik dezelfde zachtmoedigheid waarmee mijn echtgenoot dat altijd deed, en miste hem zeer.
En was gewaar dat zijn zachtmoedigheid voor de natuur bij me was gebleven.
Soms vraagt het schilderproces om een ware transformatie.
Deze “Earth angel” verscheen tijdens een “Mother Earth” cursus bij Michal Shimoni.
Aanvankelijk was ze heel gestressed, met donkere lijnen.
Toen ik haar etherischer maakte verdween alle uitdrukking op haar gezicht, waardoor ik nog steeds niet gelukkig was met haar.
Michal raadde me via internet aan om meer contrast aan te brengen.
Uiteindelijk, intuitief, voelde ik dat het heilige erotische mee wilde doen en gebruikte ik meer oranje om haar op te vrolijken.
Het werkte.
Ze is nu vredig en vrolijk tegelijk.
Dit schilderij maakte ik in een cursus bij Michal Shimoni.
Het thema was Tree Spirits en tijdens het schilderen voelde ik de rust die ik ook in bomen voel.
Ik vroeg het schilderij naar haar boodschap.
Die luidde:
Heb vertrouwen.
Houd de buitenwereld op afstand. Wij zijn je vrienden.
‘Hoe kan ik mijn levensritme vinden nu alle afspraken afgezegd worden?’
Laat je eigen leven doorklinken.
‘Willen jullie me daarbij helpen?’
Zeker, vooral als je luistert naar de opwellingen in jezelf.
‘Dank daarvoor.'
Nu veel vaste activiteiten afgezegd worden voelt het goed om rustig thuis te zijn en te heroverwegen wat belangrijk is voor mij.
Diep luisteren, schilderen, voelen...
Het is een nieuwe vorm van de Kunst van het Toelaten, ontdekken wat er wil gebeuren en wat vreugde brengt op een manier die rustiger is dan voorheen.
De opgave lijkt te zijn om dieper verbonden te zijn met onszelf.
Er is een Kracht die ons leidt door ons te laten weten wat ons opwarmt, wat ons voedt, wat ons blij maakt
Die Kracht is er altijd, ook al luisteren we er vaak niet naar.
Het voelt als een diepe wens, een diep verlangen, een begeerte die niet altijd meteen vervuld wordt.
Het is een wegwijzer op onze weg naar een voller leven.
In mijn boek Heel compleet schrijf ik: Laat mijn zoektocht naar het Licht levenbrengend zijn.
Dat geldt nog steeds. Het is een innerlijk kompas.
Steeds opnieuw wil ik ernaar luisteren.
Het is de stem van de ziel, van authentiek zijn.
Sinds het overlijden van mijn lieve echtgenoot ben ik in een overgangsperiode.
Ik beweeg ergens doorheen en het lijkt of een diepere laag van mijzelf zich aandient.
Mijn hoofd kan het maar moeilijk volgen en daarom heb ik mij voorgenomen iedere dag een gedichtje te schrijven, zodat irrationele gedachten ook een kans krijgen om de koers te wijzen die mijn diepere zelf aangeeft.
Ik ben blij dat ik weer kan schrijven.
Soms verschijnt het mannelijke in mijn schilderijen, ook al ben ik van plan het vrouwelijke te schilderen.
Twee jaar geleden begon ik aan dit schilderij, en toen ik het beeld zag vond ik dat aanvankelijk niet leuk, maar er viel weinig aan te doen.
Inmiddels is mijn leven veranderd. Mijn lieve echtgenoot is overleden.
Het schilderij biedt me troost, omdat ik daarin zie dat hij in veilige handen is.
Ook besef ik het belang van de mannelijke kracht die ook deel uitmaakt van mij.
De kracht van iets neerzetten in de wereld, naar buiten treden met datgene wat diep in mij leeft.
Niet alleen luisteren naar mijn diepere verlangens, maar er ook vorm aan geven.
Een nieuwe weg is geopend. Ik ben benieuwd.
De behoefte om steeds vrijer van binnenuit te schilderen is er nog steeds en leidt tot het experimenteren met nieuwe manieren.
Dit schilderij maakte ik tijdens een Moon Magic cursus met Michal Shamoni.
De ondergrond werd ruw gemaakt met puimsteen gel en gemalen glaskralen gel.
De vrouw is de verbinding tussen licht en donker en tussen de rechterhand en de linkerhand.
Het is een warm schilderij.