Ik ontdek dat het van belang is dat we onze levensomstandigheden volledig accepteren als we verantwoordelijkheid willen gaan nemen voor onszelf.
Hetzelfde geldt voor het aanvaarden van de gevoelens die door de situatie opgeroepen worden, onze eigen gevoelens.
We kunnen deze liefde voor onszelf in ons hart ervaren en uitbreiden naar de rest van ons lichaam.
Pas daarna kunnen we in vrijheid kiezen hoe we met de situatie om willen gaan en hoe we het beste kunnen maken van de gegeven omstandigheid.
Misschien blijkt uiteindelijk dat geen zee te hoog is, geen brug te ver.
Laat ons vandaag de verbinding tussen onze harten ervaren en laten we resoneren met een weten dat we Een zijn.
Laten we ieder onze unieke plaats innemen in een cirkel van zoete omhelzing.
Laten we een boodschap naar de aarde sturen en haar laten weten dat we van haar houden en dat we dankbaar zijn voor de overvloed van haar natuur.
Laten we de wateren van de aarde zegenen; ook de diepe rivieren van ons lichaam.
Laten we de lucht die we inademen bedanken voor haar leven gevende kracht.
Laat ons de zacht glanzende stralen voelen van een nieuwe dageraad.
Dat we ons centrum mogen vinden in het evenwicht tussen het mannelijke en vrouwelijke in onszelf en in de soevereiniteit van ons wezen.
Dat we de zegening mogen voelen van onze verantwoordelijkheid voor iedere stap die we nemen.
Laten we de weerklank voelen van de golf van liefde die vandaag opgeroepen wordt in groepen die verspreid zijn over de hele wereld.
Dat het zo moge zijn.
Op 28 oktober, morgen dus, is het einde van de Maya kalender.
Omdat de datum zo dichtbij is kan ik beter aanvoelen waar het om gaat.
Alle oude structuren brokkelen af, we zien dat om ons heen gebeuren.
Mensen die in vrijheid en zelfverantwoordelijkheid willen leven laten van zich horen.
Datzelfde proces vindt ook in ieder van ons plaats.
Ik merk dat juist die obstakels waar ik me het meest druk over heb gemaakt mijn grootste leraren zijn geweest om vanuit een nieuw bewustzijn te gaan leven.
Wat houdt dat nieuwe bewustzijn in?
Steeds weer kiezen voor liefde in plaats van geleefd worden door angst voor wat er zou kunnen gebeuren.
We zijn ten diepste liefde, dus door dat proces ervaar ik steeds meer een gevoel van verbinding met wie ik ben en met wat er nu Is.
In het Nu is er meestal vrede en stilte als ik mij niet laat afleiden door mijn gedachten.
Ook besef ik dat ik medeschepper ben en dat ik met mijn gedachten de toekomst creëer. Niet alleen voor mijzelf maar ook voor degenen die na mij komen.
Daarbij is het van belang dat ik mij niet laat afleiden door de weg die anderen gaan en ook hoe belangrijk het is om liefde voor mijzelf te ervaren.
Want de tekortkomingen waar ik last van heb bij anderen herinneren mij aan niet aanvaarde delen van mijzelf. De ander is een spiegel die laat zien waar ik mijzelf nog niet liefheb.
In mijn hart kan ik voelen welke weg mijn hart wil dat ik ga. De leiding van mijn leven kan ik lijfelijk ervaren.
We leven in een belangrijke tijd; het lijkt een overgangstijd.
Tot slot nog een paradox: Hoewel ik kan ervaren dat we medescheppers zijn heb ik tegelijkertijd het gevoel dat ik geen invloed heb op wat het leven mij biedt.
‘Uw wil geschiede’ blijft een belangrijke steun in de rug.
Het wordt me eindelijk duidelijk wat er overblijft als ik alles loslaat.
Dat is mijn natuurlijke zijn, dat neem ik overal mee naartoe.
Door mijn lichaam te ervaren sta ik in verbinding met het leven en met alles om me heen.
Ook al ben ik onlosmakelijk met mijn omgeving verbonden, we zijn allemaal verschillend en gaan ieder een andere weg.
Laten we dus vooral onze uniekheid niet vergeten.
Een roos is een roos en geen korenbloem.
Vannacht zat ik even buiten en keek naar de wolkenformatie boven de oceaan.
Ineens voelde ik hoeveel angst er hing.
Ik weet niet of het angst vanuit de hemel was, een soort angst of de aarde het wel zou redden, of een angst vanuit de aarde, een onzekerheid of ze alle chaos wel aan zou kunnen.
Ik voelde dat het belangrijk was de angst die vanuit de hemel kwam te aarden en haar bewust te zijn.
Pas daarna zouden sluiers van wolken kunnen oplossen en zou de verbinding tussen hemel en aarde herstellen.
Ik zei tegen de aarde dat ze haar natuurlijke, wonderschone zelf mocht zijn en dat ze daarin haar evenwicht zou vinden.
Ook vertelde ik haar dat het bewustzijn van de aarde eeuwig is, wat er ook met haar gebeurt.
Nog nooit had mijn gevoel over wat we als mens kunnen doen om het evenwicht tussen hemel en aarde te herstellen zoveel inhoud.
Ik besefte dat ik, door de angst in mijzelf te herstellen, het meeste bijdraag aan de hereniging van hemel en aarde.
Daarna trok ik een heerlijk dun donzen dekbedje over me heen en genoot van een diepe slaap.
Vandaag is de eerste dag van een nieuwe maan in de Maya kalender.
Het is de maan van het hert en dat betekent de nadruk op zachtheid, schoonheid, gratie, ons openstellen voor de natuur.
Deze maan gaat ook over de vraag hoe we kunnen dienen en in eenheid kunnen leven.
Ik las dat vandaag in een nieuwsbrief van de ‘Foundation for the Law of Time’.
Het mooie is dat mijn laatste gedicht precies over dat thema gaat.
Je kunt het vinden op de gedichtenpagina van het menu 'Inspiratie' van deze website.
Kennelijk hangt zo’n energie in de lucht en vang ik haar op als ik me ervoor openstel.
Door die energieën te volgen gaan we meer in eenheid leven.
Ik merk hoe belangrijk het is om mijn focus te houden op wat ik wil ervaren, in plaats van toe te geven aan gevoelens van ongerustheid.
Steeds weer mijzelf eraan herinneren dat ik de kapitein van het schip ben, ook al lijkt de zee ruw.
Waarschijnlijk neem ik veel emoties en angsten van anderen over, zonder het zelf te merken.
Ik weet dat ik niet mijn reactie op de wereld ben, dat heb ik in mijn boeken geschreven.
In plaats daarvan kan ik zelf mijn koers bepalen, vanuit pure aanwezigheid op ieder moment.
Vrede, harmonie, evenwicht.
De universele kracht volgt onze gedachten.
Het is of ik in een achtbaan zit met ritten in alle richtingen.
Dat heeft te maken met het feit dat we ons in een belangrijke overgangsfase bevinden.
Er zijn zoveel mogelijkheden om uit te kiezen dat we ons gevoel voor richting zouden kunnen verliezen.
Ik herken dit bij mezelf en las het net ook in een nieuwsbrief van Aluna Joy.
Zij hoort van de stamoudsten van de Maya’s dat het in ieder geval belangrijk is een richting te kiezen.
Ik stel me een intentie voor.
Ook dat we ons moeten blijven openstellen voor het nieuwe, het onverwachte, en dat we de moed vatten om in beweging te blijven, welke beweging dan ook.
En het belangrijkste is dat we blijven vertrouwen op een goede uitkomst.
Vrij vertaald naar Aluna Joy, en ik ben het er volledig mee eens:
‘Het is onze taak om standvastig te zijn in dit WETEN dat het OK zal zijn…en dit WETEN te verspreiden over de aarde, dagelijks, iedere minuut, door onze gedachten en daden’.
Voor mij is het zo mooi om diep te herkennen wat Aluna schrijft en ook dat het antwoord op mijn verwarring van vannacht de dag daarna op mijn computer binnenkomt.
We maken allemaal deel uit van dezelfde stroom.
Ik houd van de stilte en keer daar altijd weer naar terug.
Mijn geest is stil en in mijn agenda staan weinig afspraken.
Toch blijft er iets onrustigs in me.
Ik moet steeds weer een nieuwe vorm zoeken om daarmee om te gaan.
Laatst las ik dat er in vroeger tijden een controle over ons bewustzijn is gelegd om te verhinderen dat ware wijsheid aan het licht zou komen.
Ik herken dat wel. Vaak word ik dan bang.
Als mijn gedachten nu in een oude, negatieve groef terecht dreigen te komen herinner ik me aan een waarde die ik belangrijk vind.
Steeds weer.
Deze intentie geeft me een focus.
Het is een soort zoeklichtje om een richting te vinden om bij mijn ware zelf te blijven.
Ons ware zelf bestaat uit alle facetten van de liefde.
De focus versterkt onze energetische intentie, waardoor we deze kwaliteit vanuit het universum kunnen aantrekken, intensiveren, en daardoor ervaren.
En laten we vooral niet vergeten ons te openen voor het nieuwe.
Steeds weer.
Ik ben heel, uniek, en vrouwelijk.
Als ik me dat herinner dan houdt mijn binnenste op overal op te reageren.
Als ik me dat herinner voel ik me gekend, door mezelf.
‘Ik ben heel’ wil zeggen dat ik me ervan bewust ben dat ik mijn eigen reacties creëer. Niemand buiten mij doet mij dat aan.
‘Ik ben uniek’ wil zeggen dat ik weet dat er niemand is zoals ik, en dat het er voor ieder van ons om gaat om onze individualiteit op de wereld te zetten. Het betekent dat we totaal verschillend van elkaar zijn en durven zijn.
En ‘vrouwelijk’ maakt alles zacht en vol overgave.
Mijn lichaam is een heilig instrument om dit allemaal te ervaren.