Dagboek van Joos

23-06-2011

Computer

Ik begin beter te begrijpen waarom ik van mijn computer houd.
Hij stelt me in staat om te schrijven, en om met mensen uit de hele wereld contact te kunnen maken.
Ook om te lezen hoe het bewustzijn van anderen zich ontwikkelt, en dit te kunnen toetsen aan mijn eigen gevoel.
De grote stap die computers nu maken is de stap van de privé computer waar alles opgeslagen wordt op de harde schijf, naar ‘cloud computing’, waar de computer meer een zend/ontvangst station is dan een opslagapparaat.
Deze ontwikkeling gaat parallel aan de groei van mijn eigen geest.
Ik vertrouw steeds meer op mijn vermogen om af te stemmen op allerlei zenders om mijn heen en in mezelf.
Zelfs de dood is daardoor minder bedreigend.
Want het vertrouwen in de ‘hogere’ dimensies, juist die afstemming, zal helpen geruisloos over te gaan in het volgende.

 

16-06-2011

Verandering

Ik ben bezig om de teksten uit het dagboek van deze website te verzamelen in een boekje.
Het is apart om terug te zien hoe vaak ik schreef over zonnewendes, maansverduisteringen, zonsverduisteringen, krachtige energieën, het oude dat wegvalt en het nieuwe dat nog niet duidelijk is.
Misschien is dat wel hetgene dat blijft en waar we onszelf voor aan het voorbereiden zijn: Omgaan met verandering en ons openstellen voor het nieuwe dat op ons afkomt.
Het loslaten van onze angst daarvoor en in plaats daarvan ons openstellen voor liefde voor wat Is…

 

14-06-2011

Volle maan

Soms voel ik nog steeds een vage angst voor wat komen gaat.
Die angst is gebaseerd op de wens om alles bij het oude te laten.
Ik weet dat ik daarmee mijzelf inperk, mijn leven dichtsnoer, en de uitbundigheid en de gepassioneerdheid van wie ik in werkelijkheid ben buitensluit.
Als ik mijn gedachten los kan laten ben ik in mijn hart, in het Nu.
Daar vind ik het vertrouwen dat ik met iedere situatie die zich voordoet om zal kunnen gaan, want, als ik mijzelf niet buitensluit door toe te geven aan angst, leeft wie ik ben door in de waarheid van wat er gebeurt.
Ik heb het gevoel dat dit op dit moment van ieder van ons gevraagd wordt.
We worden als het ware getraind om met situaties om te gaan.
Daardoor worden we de kapitein van ons schip, ongeacht of de zee kalm of onstuimig is, en openen we ons voor de vele mogelijkheden die het leven ons biedt.
De volle maan morgen, evenals de volledige maansverduistering op die dag, staat in het teken van het ons openstellen voor het onbekende.

 

13-06-2011

De maan

Vannacht scheen de maan in haar volle glorie door het open raam.
Ze naderde de horizon en leek daardoor dichterbij dan anders.
Vanuit mijn bed keek ik naar haar en probeerde contact te maken.
Het ging erover dat de maan zichzelf niet kan zien.
Ze kan alleen maar zijn wie ze is.
Omdat ze een ronde bol is die het licht van de zon weerkaatst kan ze stralen.
Binnen een half uur was ze uit mijn gezichtsveld verdwenen.
Wat ligt er aan deze eeuwigdurende harmonische beweging van de hemellichamen ten grondslag?
Ik beleef het wonder en slaap weer in.

 

20-05-2011

Verandering

Ik zit heerlijk buiten op mijn terras.
Vogels zingen het hoogste lied en in het nestkastje hoor ik piepende jongen.
Als ik maar in het Nu blijf is er niets aan de hand, integendeel, dan geniet ik, maar soms bekruipt me ineens een angst voor verandering.
Een angst die zelfs mijn kern in opschudding brengt.
En een zoeken naar hoe ik mijn angstige zelf weer kan kalmeren.
Ik luister dan op Youtube naar ‘Times are Changing’, in 1973 in Carnegie hall gezongen door Josephine Baker.
Haar rauwe en gepassioneerde stem en het walsritme van de melodie brengen mijn hart weer in een staat van genieten.
Nu, hier buiten op mijn terras, weet ik dat de kern van de aarde zelf in opschudding is.
Ik weet nu ook dat er van ons gevraagd wordt de aarde te laten weten dat we ons daarvan bewust zijn en ook dat we bereid zijn haar te helpen in haar proces van verandering.
Mijn hart is weer rustig.

 

08-05-2011

Overwinning

De overwinning ligt niet in alles aankunnen, of in succesvol zijn, de overwinning ligt in het feit dat we trouw aan ons pad zijn gebleven, op zoek naar de liefde, de waarheid, het mededogen, ongeacht wat er met ons en de wereld gebeurde.
Velen die dit lezen zullen met mij herkennen dat ze steeds weer op deze zoektocht uitgekomen zijn.
Niet de uitkomst van onze inspanning, maar de weg zelf kan een zegetocht zijn als we onze behoefte aan het zien van resultaat los kunnen laten.
Met een kaars in de hand brengen we licht in de duisternis.

 

 

03-05-2011

Gesprek met de kaars

Ik voelde me rusteloos en geïrriteerd, dus maakte ik mijn bureau leeg, stak een kaars aan en vroeg de vlam om advies.
Ik hoorde: Laat het vuur van je leven aan de wereld zien.
‘Hoe kan ik dat doen?’
Door moedig en onbevreesd te zijn.
‘Wat is het verschil tussen moedig en onbevreesd?’
Met moedig bedoel ik dat je de wijsheid binnenin door je heen laat stralen. Het heeft meer met zijn dan met doen te maken.
Onbevreesd is het vuur om je wil te tonen.
‘Dat is moeilijker.’
Ja, voor jou is er een kloof om dat te doen.
‘Hoe ben ik dat verloren?’
Door een misverstand over ‘Uw Wil geschiede’. Jij hebt het idee dat er een Wil is buiten die van jou.
Dat is een illusie die gebaseerd is op de ouder kind interactie.
Jouw wil is de Wil van het goddelijke.
‘Mijn wil is de Wil van het goddelijke. Ik wil niets liever dan dat op de website schrijven.’
Dus nu zie je dat jouw wil en die van het goddelijke één zijn.

21-04-2011

De poort

Toen ik mij vandaag afvroeg wat ik wilde schrijven hoorde ik het volgende:
Liefde is alomtegenwoordig om ons te begeleiden bij het proces van wedergeboorte waar we doorheen gaan.
De twijfels in ons hoofd kunnen we loslaten, want met ons verstand zullen we het nooit zeker weten.
Ons ware weten komt uit ons hart en alle afleiding die ons daar van buitenaf of van binnenuit vandaan haalt kunnen we achterlaten.
Gevoelens als angst, twijfel, oordeel, chaos staan als poortwachters bij de deur die de toegang tot ons ware zelf bewaakt.
De poort is open en het enige dat van ons gevraagd wordt is dat we daar rustig doorheengaan en ons openstellen voor het onbekende.
De tijd waarin zich zo’n proces afspeelt is altijd in het Nu.

08-04-2011

Goede Vrijdag

Ik heb het gevoel dat ik naar Goede Vrijdag aan het toeleven ben.
Gelukkig hoef ik niet alleen naar de Mattheus Passion te luisteren, want ik heb ook die van Johannes, Markus en Lucas.
Wat heeft de man van Nazareth voor ons gedaan, dat wij de trilling daarvan 2000 jaar later nog kunnen voelen?
Voor mij is het bijzonder dat hij een vrouw had.
Maria Magdalena is voor mij een voorbeeld van het vrouwelijke en van de eenheid van het heilige en het aardse.
Ik geloof dat ik daar naartoe leef.
Die aspecten voel ik in mijzelf en de integratie daarvan is mijn roeping.
De duisternis in mijzelf en het licht.
De warmte van het leven en de kou van de dood.
Aanvaarding, loslaten.
Wir setzen uns mit Tränen nieder…

 

28-03-2011

Gesprek met de oceaan

Nu ik mijn weerstand om diepere conversaties weer te geven voorbij ben wil mijn gesprek met de oceaan met je delen:
Wees stil als de diepte van de oceaan die onberoerd blijft door het tumult van de golven en de getijden.
Dit altijd tegenwoordige zijn is aanwezig in alles dat zich in je en om je heen bevindt.
Wees steeds aanwezig in al datgene dat de kusten van je bewustzijn bereikt.
Openheid ten opzichte van wat Is is hetzelfde als steeds aanwezig zijn in wat Is.
Je kunt altijd herstellen als je hiervan afgeweken bent door hiernaar terug te keren.
Mijn vraag: ‘Is dit Het?’
Ja, maar je kunt groeien in het openen van jezelf voor de overvloed van het leven dat je beweegt.
Jij en je ervaren zijn één. We hebben je nodig op aarde om deze verbinding te maken.
‘Welke verbinding?’
De verbinding van steeds aanwezig zijn in wat Is.
‘Ik geniet van deze dialoog. U ook?’
Ik heb gewacht op jouw opening om Mij te ontmoeten.
‘Wie bent U?’
Ik ben de zachtheid van mijn adem op je huid. Het geluid van de branding van de oceaan, de zon die je hand verwarmt terwijl je schrijft.
Ik ben de geur van de koffie die je man net ingeschonken heeft en ik ben ook hem.
Ik ben de Geest die jullie beiden beweegt.
‘Blijf alstublieft tegen me praten, zelfs wanneer ik met iets anders bezig ben waar ik U zou vergeten.
Mijn verlangen om Uw aanraking te voelen is zo groot dat ik me geïrriteerd voel.
Ik ben de vrede in je hart, de stilte in je adem.
‘Ik wil mijn leven in Uw handen geven, maar soms weet ik niet hoe.’
Je hebt net een grote sprong naar me toe gemaakt en het leven stelt ons altijd op de proef.
Vertrouw dat je op het juiste pad bent.