Dagboek van Joos

25-03-2011

Gesprek met de rots

Ik heb me nog eens tot de rots gericht voor een gesprek en zie een grasje groeiend uit een onzichtbaar gat.
De rots zegt:
Ik sta hier al miljoenen jaren, omringd door zee en lucht en wind.
De sporen in mij zijn van alle tijden.
Ik ben dichter bij het eeuwige bestaan dan alles wat gebeurt.
De oerstof bevindt zich in mij.
Ik vraag: ‘Waar komt de oerstof vandaan?’
Uit de explosies en botsingen van de sterren in het heelal.
‘Hoe herinner je je afkomst?’
De mens heeft dat onderzocht en weer teruggegeven aan mij. Op de één of andere manier weten we of iets klopt. Dat geldt ook voor mij, totdat zich een nieuwe zienswijze openbaart. Ook die kunnen we dan weer aan ons eigen instinct toetsen.
‘Rots, ik ben bang dat ik dit allemaal zelf verzin en dat ik vergeet met jou te communiceren.’
Samen maken we deel uit van wat Is en in die samenhang is er uiteindelijk geen verschil tussen jou en mij.

 

18-03-2011

Krachtige energieën

Er zijn heel krachtige energieën aan het werk.
Ik kan het voelen in mijn lagere chakra's.
Allerlei oude thema's borrelen op.
Ik moet daarmee omgaan om weer terug te kunnen keren naar de standvastigheid van mijn leven.
Morgen is er een HEEL krachtige volle maan en de dag daarna, op 20 maart, is de lente equinox.
Dit is een goed moment om ons te verbinden met onze eerste en tweede chakra, waarbij we ons openen voor de bewegingen van de aarde, terwijl onze houding rechtop is als die van een boom.
Laat ons de heiligheid voelen van alles wat gebeurt en luisteren naar de aarde.
Dit is waarschijnlijk wat de Maya's voorzien hebben.

06-03-2011

Liefde

Ik merk dat ik mijzelf soms tegenhoud om te schrijven voor deze website, omdat ik nog teveel uitga van de ander, de lezer in dit geval.
Vandaag heb ik die blokkade opzijgezet en aan mijn hoger zelf gevraagd wat ik kan schrijven.
Het antwoord is:
Liefde is een toestand van welbevinden, fysiek, emotioneel, mentaal, want liefde is wie wij zijn.
We kunnen op ieder moment terugkeren naar haar omhelzing.
Ik geef deze boodschap dus door…

 

25-02-2011

Vrede

Naarmate ik ouder word leef ik meer in mijn centrum en geniet ik van kleine dingen die GROOT zijn.
Ik zie de kruinen van de hoge bomen tegen de blauwgrijze lucht, geniet van het spel van licht en schaduw in de tuin en koester me in de warmte in huis, onafhankelijk van wat in de wereld gebeurt.
Dat wil niet zeggen dat ik me niet betrokken voel, maar ik merk op een diep niveau dat ieder golfje vrede dat ik uitstraal misschien wel meer doet dan wanneer ik me zou mengen in het grote spel van krachten.
Op mijn manier draag ik iets bij om vrede op aarde vanzelfsprekender te maken.

 

30-01-2011

Schilderen

Stapje voor stapje begint het te lukken om mijn wens om te schilderen te vertrouwen en wat ik voel uit te drukken met water en verf.
Schilderen gaat aan woorden vooraf en dat is opwindend!
Het thema is steeds de aarde en het vrouwelijke bewustzijn.
Ik heb de afbeeldingen op deze website geplaatst omdat ik hoop anderen, ook mannen, te inspireren de aarde en de vrouwelijke kracht in zichzelf, te koesteren.

28-12-2010

De dans van het leven

Vandaag vraag ik wat mijn hart wil dat ik schrijf.
Ik luister en krijg als antwoord dat mijn hart wil dat ik schrijf wat ik wil schrijven.
‘Wie ben ik?’ is mijn vraag.
‘You are the doorway. A doorway to the higher aspects of the Self.’
‘Ben ik zelf de deur?’
‘Ja, want je kunt jezelf openen en sluiten.’
‘Ik wil altijd geopend zijn. Is dat in orde?’
‘Ja, dat zal je vrede schenken.
Vrede geldt vooral ook voor het dagelijkse leven. Het gaat altijd weer om evenwicht.
De balans tussen het zogenaamde hogere en het dagelijkse, totdat beiden versmelten.’
Mijn gedachten gaan naar het medicijnwiel waar we de spiraal van het leven kunnen zien, een voortdurende dans tussen alle aspecten van ons zijn.
Het spirituele van het hart in het Noorden van het wiel kan zich op de aarde manifesteren in het Zuiden.
De emoties van het Westen worden in evenwicht gehouden door de wijsheid van het loslaten in het Oosten.
Zo is het leven een steeds voortgaande beweging.
Onze stabiliteit kunnen we altijd weer vinden door het centrum op te zoeken, de kruising tussen de horizontale en de verticale as.

 

19-12-2010

Nostalgie

Gisteren zag ik op de televisie een rapportage over de sluiting van Soestdijk, met archiefbeelden van de Koninklijke familie.
Ik kreeg een gevoel van nostalgie toen ik de jonge koningin Juliana zag, de kleine prinsesjes, prins Claus, prins Bernhard.
Het was niet zo dat ik het verleden idealiseerde, want ik zag ook de problemen, maar ik voelde een soort warmte die er nu niet meer is.
Mijn eigen verleden was met de beelden verbonden.
Ik vond troost toen ik terugkeerde naar het nu, gewoon naar de kamer waarin ik mij bevond.
Zo heelde ik een stukje van mijn gespletenheid in de tijd.

 

01-12-2010

Vrede harmonie, evenwicht

Dat zijn de woorden die me weer in verbinding met mijzelf brengen.
Op een hoekje van mijn bureau brandt een kaars.
Wat voel ik me vervelend als ik de sfeer van harmonie in mijzelf niet kan vinden!
Misschien was ik te hoogdravend bezig door te willen schrijven en schilderen.
Of verwachtte ik teveel van het resultaat.
Ik sta weer met beide voeten op de aarde en geef de voorrang aan vrede, harmonie, evenwicht.

 

 

28-11-2010

Twijfel

Als we een nieuwe kracht laten zien, een nieuwe intentie, dan roepen we tegelijk de delen in onszelf op die daarmee niet in overeenstemming zijn.
We gaan twijfelen aan de waarheid ervan, we gaan twijfelen aan de mogelijkheid of we het wel kunnen, we worden bang, we vertellen onszelf dat we veel te persoonlijk zijn en daardoor kwetsbaar.
Dit gebeurde met mij nadat ik het laatste bericht in mijn dagboek had geschreven, over schrijven en schilderen.
De angsten en twijfels zijn de waakhonden bij de ingang naar een dieper niveau van mezelf.
Ze zijn zo echt dat ik niet eens het vertrouwen heb dat ik er langs zal komen.
Toch vertrouw ik maar en laat los, want er is ook een verdrietige stem in mij als ik dat niet doe.
Hierover schrijven is misschien wel de menselijkheid die zich wil tonen.

 

 

25-11-2010

Schrijven en schilderen

Ik voel de behoefte om te schrijven en te schilderen op een hartverwarmende manier, ook al ken ik de inhoud nog niet van wat ik wil uitdrukken.
Er hangt een sfeer van subtiliteit en tegelijk warme aardsheid omheen.
Het soort warmte waar mensen van genieten als ze van hun huisdier houden.
Een warmte waar je van gaat spinnen of zachtjes grommen.
Het is spannend om niet van tevoren te weten waar ik over wil schrijven.
Ik ben het die er tijd, ruimte en aandacht aan moet geven als ik wil dat er iets nieuws geboren wordt.
Ik neem me voor om hier iedere dag tijd aan te besteden.